MY BLOG DIARY

രമണിയേച്ചിയെയാണ് ഞാന്‍ ആദ്യമായി അമ്മേ.. എന്ന് വിളിച്ചത് .ഓര്‍മയുടെ താളുകളില്‍ രമണിയേച്ചിയുടെ മാറില്‍ പറ്റിപിടിച്ചു കിടക്കുന്ന ഒരു കുഞ്ഞിന്റെ സുഖം ഇപ്പോഴും ഉണ്ട് .ബുദ്ധിയുറച്ച്

നടക്കാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ ആരോ തന്നെപറ്റി പറയുന്നത് കേട്ടു,"അവന്‍ അമ്മയില്ലാത്ത കൊച്ചല്ലേ ."എന്ന് .വീട്ടില്‍ വന്നു രമണിയേച്ചിയോട് ചോദിച്ചപ്പോള്‍ പറഞ്ഞു ,"നീ എന്റെ മോനല്ലേ .ആരാ പറഞ്ഞെ ഞാന്‍ നിന്റെ അമ്മയല്ല എന്ന് ." രമണിയേച്ചി എന്റെ കവിളില്‍ തെരുതെരെ ചുംബിച്ചു .

ഒരു ദിവസം ചങ്ങാലി പുഴയുടെ താഴെ റെയില്‍ പാലത്തിനു താഴെ നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ മേലാകെ വൃത്തികേടായി .അന്ന് അമ്മപറഞ്ഞു തന്നു ,"മോനെ തീവണ്ടി ഓടുമ്പോള്‍ പാലത്തിനു താഴെ നില്‍ക്കരുത് ,ചിലപ്പോള്‍ ട്രെയിന്‍ മൂത്രിക്കും."എന്ന് .അന്ന് അമ്മതന്നെ എന്റെ മേലുണ്ടായിരുന്ന അഴുക്കെല്ലാം തുടച്ചു വൃത്തിയാക്കി .പിന്നെ ഒരു ദിവസം പുഴയ്ക്കു മുകളിലൂടെ ഒരു തീവണ്ടി പോയപ്പോള്‍ അതില്‍ അമ്മയും ഉണ്ടായിരുന്നു .അമ്മ എന്തിനു പോകുന്നു ,എങ്ങോട്ട് പോകുന്നു എന്ന് എനിക്ക് പറഞ്ഞു തരാനുള്ള പ്രായം അന്ന് എനിക്ക് ഇല്ലായിരുന്നു .അമ്മ ഒരു കാര്യം മാത്രം പറഞ്ഞു ,"നിന്റെ അമ്മ ഒരു ദിവസം മടങ്ങിവരും ".

ആ ട്രെയിന്‍ അന്ന് അമ്മയെയും കൊണ്ട് എങ്ങോട്ടോ പോയി .അതില്‍ പിന്നെ ഞാന്‍ അമ്മയെ കണ്ടിട്ടില്ല .

വീടിന്റെ മുറ്റത്ത് തനിച്ചിരുന്ന എന്നെകണ്ട അമ്മിണിയേച്ചി ചോദിച്ചു,"ചീരാച്ചി എന്താ തനിച്ചിരിക്കുന്നത് "എന്ന് .

ഞാന്‍ പറഞ്ഞു ,"എന്റെ അമ്മ പോയി "

അമ്മിണിയേച്ചി പറഞ്ഞു ,"ചീരാച്ചി അമ്മിണിയേച്ചിടെ മോനല്ലേ "

വൈകാതെ എനിക്ക് ഒരു കാര്യം മനസിലായി .എനിക്ക് അമ്മയില്ല .രമണിയേച്ചിയും അമ്മിണിയേച്ചിയും എന്റെ അമ്മയല്ല .

ചങ്ങാലി പട്ടണത്തിന്റെ അരികിലൂടെ ഒഴുകിയിരുന്ന ചങ്ങാലി പുഴയാണ് ചങ്ങാലിക്കാര്‍ക്ക്  എല്ലാം .ഒരു ദിവസം ചങ്ങാലി പുഴയെ നോക്കി ഞാന്‍ അമ്മേ ...എന്ന് ഉറക്കെ വിളിച്ചു .എന്റെ അമ്മ പുഴയുടെ ഏതോ കരയിലിരുന്നു വിളികേട്ടു .പിന്നെ ഞാന്‍  എന്തുണ്ടെങ്കിലും നേരെ അമ്മയുടെ അടുത്ത് വരും എല്ലാം അമ്മയോട് പറയും .രാത്രി ഞാനും അമ്മയും ആകാശത്ത് നക്ഷത്രങ്ങളെ നോക്കി കഥകള്‍ പറഞ്ഞു അങ്ങനെ കിടക്കും .ചിലപ്പോള്‍ അമ്മയുടെ മടിയില്‍ കിടന്നു തന്നെ ഞാന്‍ ഉറങ്ങും .അമ്മ എന്റെ നെഞ്ചിലൂടെ ഒരു തണുത്ത കാറ്റായി ഒഴുകി നടക്കും .

                                                                                                                                                                             മഴക്കാലം പട്ടിണിയുടെ കാലമാണ് .മഴക്കാലത്ത് പണിയൊന്നും ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട് മിക്കവാറും പട്ടിണിയാകും .വിശപ്പ്‌ സഹിക്കാതാകുമ്പോള്‍ അടുത്തുള്ള വീടുകളില്‍ കയറി മോഷ്ടിക്കും  .ചിലര്‍ ഭക്ഷണം മാത്രം മോഷ്ടിക്കും .ചിലര്‍ ഭക്ഷണത്തോടൊപ്പം കൈയില്‍ കിട്ടിയതെല്ലാം മോഷ്ടിക്കും .പലരും പിന്നീട് പിടിക്കപെടും .അങ്ങനെ പിടിക്കപ്പെട്ട കള്ളന്മാരില്‍ ഒരാളാണ് ഞാനും .                 

എന്റെ പേര്  ശ്രീരാജ് .എല്ലാവരും എന്നെ ചീരാച്ചി എന്ന് വിളിക്കും .ഞാന്‍ കുറച്ചു ഭക്ഷണം മാത്രമേ എടുത്തുള്ളൂ .പക്ഷെ ഞാന്‍ കയറിയ വീട്ടില്‍ അന്നുതന്നെ വേറെ ചിലരും കയറി .അവര്‍ വിലപിടിപ്പുള്ള പലതും മോഷ്ടിച്ചു.അവരെല്ലാം പിടിക്കപെട്ടു ,ഒപ്പം ഞാനും .

     ആദ്യമൊക്കെ പിടിക്കപെടുമോ എന്നുള്ള പേടിയായിരുന്നു .പിന്നീട് എനിക്ക് തോന്നി മഴക്കാലത്ത് പുറത്ത് അലഞ്ഞു നടക്കുന്നതിലും ഭേദം ഈ തടവറയാണെന്ന്  .പിന്നെ ഞങ്ങള്‍ മഴക്കാലത്ത് പിടിക്കപെടനായി കാത്തിരിക്കും .പിടിക്കപെട്ടുകഴിഞ്ഞാല്‍ പിന്നെ ആ മഴക്കാലം സുഭിക്ഷമാണ് .നേരത്തിനു ഭക്ഷണം കഴിച്ചു ,സുഖമായി ഉറങ്ങി ,മഴകണ്ട് അങ്ങനെ കുറച്ചു കാലം .

     ഈ നാളുകളില്‍ മനസിലേക്ക് പലതും ഓടിവരും .കഷ്ട്ടപാടും നഷ്ടബോധവും വന്നു നിറയുമ്പോള്‍ മനസ്സ് സുഖമുള്ള ഓര്‍മ്മകള്‍ തേടി അലയും .പിന്നെ സ്വപ്നങ്ങളും ഓര്‍മകളും പെയ്തിറങ്ങുകയായി .മഞ്ഞു മൂടിയ താഴ്വരകളിലൂടെ ഒരിലകണക്കെ മനസ്സ് ഒഴുകിനടക്കാന്‍ തുടങ്ങും .ദുരിതങ്ങളില്‍ നിന്നുള്ള മോചനമായി ഞങ്ങള്‍ ഈ ബന്ധനം ആസ്വദിക്കും .

ഞാന്‍ അനില്‍, അഞ്ചാം ക്ലാസ്സില്‍ പഠിക്കുന്നു .എനിക്ക് ഒരു ജേഷ്ഠനുണ്ട് .അവന്റെ പേര് അജി എന്നാണ്‌ .ജേഷ്ഠനാണെങ്കിലും ഞാന്‍ അവനെ ചേട്ടന്‍ എന്ന് വിളിക്കാറില്ല . കാരണം അങ്ങനെ വിളിച്ചാല്‍  അവന്‍ എല്ലാ പണിയും എന്നെകൊണ്ട്‌ ചെയ്യിക്കാന്‍ തുടങ്ങും .അതുമാത്രമല്ല ജേഷ്ഠനെന്നു പറയാന്‍ അവന്‍ എന്നെക്കാള്‍ ഒന്നുരണ്ട് കൊല്ലം മുന്‍പൊന്നും ഇവിടെ വന്നിട്ടില്ല .ഒരഞ്ചോ പത്തോ മിനിട്ടിന്റെ വ്യത്യാസം മാത്രം .ഞങ്ങളില്‍ ആരാണ് ആദ്യം വന്നത് എന്ന് അറിയാവുന്നത് അമ്മക്ക് മാത്രമാണ് .അമ്മയാണെങ്കില്‍ അവന്റെ സൈടാണ്.ചിലപ്പോള്‍ ഞാന്‍ വാശിപിടിച്ചാല്‍ കുറച്ചു നേരത്തേക്ക് എന്നെ ജേഷ്ഠനായി വാഴിക്കും .ജേഷ്ഠനായി നിന്ന് അജിയെ ഭരിക്കാന്‍ കിട്ടുന്ന ഒരവസരവും ഞാന്‍ പാഴാക്കാറില്ല .എല്ലാവരുടെയും മുന്‍പില്‍ എപ്പോഴും അവനാണ് ജേഷ്ഠന്‍ ,അതുകൊണ്ട് അവന്‍ എന്നേക്കാള്‍ പക്വത ഉണ്ട് എന്ന് കാണിക്കാന്‍ ശബ്ദം കനപിച്ചു സംസാരിക്കുക ,എന്നോട് കല്പിക്കുക ,അധികം സംസാരിക്കാതെ ഗൌരവത്തില്‍ ഇരിക്കുക  തുടങ്ങി കലാപരിപാടികള്‍ എല്ലാം അവന്‍ കാണിക്കും .അവന്റെ ഈ മുടിഞ്ഞ ജാടയാണ് എന്നെ ചൊടിപ്പിക്കുന്നത് .

    ഞങ്ങള്‍ തമ്മില്‍ ഇങ്ങനെ തര്‍ക്കങ്ങള്‍ ഒക്കെ ഉണ്ടെങ്കിലും ഞങ്ങളെ രണ്ടുപേരെയും ഒന്നിപ്പിക്കുന്ന ഒരു കാര്യം ഉണ്ട് .ഞങ്ങളുടെ ഒരു പൊതു ശത്രു രാകേഷ് .രാകേഷ് ഞങ്ങളുടെ തൊട്ടടുത്ത വീട്ടിലാണ് താമസിക്കുന്നത് .ഏകദേശം രണ്ടു മാസം ആകുന്നത്തെ ഉള്ളൂ അവന്‍ ഇവിടെ വന്നിട്ട് .അവന്റെ അച്ഛന് സര്‍ക്കാര്‍ ജോലിയാണ് .ഇപ്പോ അടുത്ത്  ഇങ്ങോട്ട് സ്ഥലമാറ്റം കിട്ടി വന്നതാണ് .

     രാകേഷ് ഞങ്ങളെ പോലെയല്ല .അവന്‍ നന്നായി പഠിക്കും .പ്രത്യേഗിച്ച് സാമൂഹ്യ പ്രവര്‍ത്തങ്ങള്‍ക്ക് ഒന്നും പോകില്ല .ആളൊരു പച്ച പാവമാണ് .പക്ഷെ എന്ത് ചെയ്യാം ശുദ്ധന്‍ ദുഷ്ടന്റെ ഫലം ചെയ്യും എന്നല്ലേ പറയാറ് .അതാണ്‌ ഇവിടെയും സ്ഥിതി .ഞങ്ങളുടെ സാമൂഹ്യ പ്രവര്‍ത്തങ്ങള്‍ക്ക് ഇവന്‍ ഒരു വിലങ്ങുതടിയാണ് .ഞങ്ങള്‍ കുട്ടികള്‍ ആണെങ്കിലും നാട്ടുകാരെ എങ്ങനെയൊക്കെ സഹായിക്കാന്‍ പറ്റുമോ,അങ്ങനെയൊക്കെ ഞങ്ങള്‍ അവരെ സഹായിക്കാറുണ്ട് .ഞങ്ങളുടെ സഹായങ്ങള്‍ കൂടുമ്പോള്‍ നാട്ടുകാര്‍ പതിയിരുന്നു പിടിക്കാറാണ് പതിവ് .അതിനു ശേഷം വാര്‍ത്ത വീട്ടിലെത്തും .വീട്ടിലെത്തിയാല്‍ അന്ന്  അമ്മയുടെ കൈയില്‍ നിന്നും പ്രത്യേഗ സമ്മാനങ്ങള്‍ എല്ലാം വാങ്ങിയീട്ടെ അന്ന് കിടന്നുറങ്ങൂ .

       

          അമ്മ ഞങ്ങളെ കൂടുതല്‍ ശിക്ഷിച്ചിരുന്നു .കാരണം ഞങ്ങളുടെ അച്ഛന്‍ ഗള്‍ഫിലാണ് .അമ്മക്ക് ഭയമായിരുന്നു ,അച്ഛന്‍ ഇല്ലാതെ വളരുന്ന കുട്ടികള്‍ ആയതുകൊണ്ട് വഴിതെറ്റി പോകുമോ എന്ന് .അതുകൊണ്ട് അച്ഛന്‍ തരേണ്ട സമ്മാനം കൂടിചേര്‍ത്ത് എല്ലാം അമ്മ ഒറ്റക്കാണ് തന്നിരുന്നത് .അമ്മയുടെ കൈയില്‍ നിന്നും സമ്മാനം കിട്ടികഴിഞ്ഞാല്‍ ഞങ്ങള്‍ രാത്രി കിടക്കാന്‍ നേരം ഞങ്ങള്‍ എണ്ണും ആരുടെ കാലിലാണ് കൂടുതല്‍ ചുവന്ന വരകള്‍ എന്ന് .മിക്കതും അത് അവന്റെ കാലിലായിരിക്കും .കാരണം അവനല്ലേ എന്നെകൂടി വഴിതെറ്റിക്കുന്നത് .

     

          പക്ഷെ രാകേഷ് വന്നതില്‍ പിന്നെ നാട്ടുകാര്‍ പിടിക്കുന്നത്‌ വരെ ഉള്ള സാവകാശം പോലും ഞങ്ങള്‍ക്ക് കിട്ടാതായി .എല്ലാം അമ്മ ഈ ശുധന്റെ അടുത്ത് നിന്നും ചോദിച്ചറിയും .മാലതി ടീച്ചറിന്റെ വീട്ടിലെ മാങ്ങ എറിയാന്‍ പോയതും കൃഷ്ണേട്ടന്റെ വീട്ടിലെ  സപ്പോട്ട പഴുത്തോ എന്ന് നോക്കാന്‍ പോയതും കുളത്തിലിറങ്ങി മീന്‍ പിടിക്കാന്‍ പോയതും എല്ലാം ഈ ശുദ്ധന്‍ തത്ത പറയും പോലെ അമ്മയോട് പറയും .

    രാകേഷിന്റെ ശല്യം തുടങ്ങിയതുമുതല്‍ നാട്ടിലെ ഫലമൂലതികള്‍   എല്ലാം അസാധാരണമായി വലുതാകാന്‍ തുടങ്ങി .നാട്ടിലെ മൂത്ത് തുടുത്ത മാങ്ങകളും പെരക്കകളും ഞങ്ങളെ നോക്കി കൊഞ്ഞാനം കുത്താന്‍ തുടങ്ങി .രാവിലെ സ്കൂളിലേക്ക് പോകുമ്പോഴും വൈകീട്ട് തിരിച്ചു വരുമ്പോഴും പഴുത്ത മാങ്ങകളും പെരക്കകളും കണ്ടു ഞങ്ങള്‍ക്ക് വല്ലാത്ത ഹൃദയ വേദന അനുഭവപെടാന്‍ തുടങ്ങി .മൂന്നുപേരും കൂടി ചന്തക്ക് പോയാല്‍ ഒന്നും നടക്കില്ല എന്നപോലെ ഞങ്ങളുടെ കൂടെ ഈ ശുദ്ധന്‍ ഉള്ളപ്പോള്‍ ഞങ്ങളുടെ സാമൂഹ്യ പ്രവര്‍ത്തങ്ങള്‍ ഒന്നും നടക്കതെയായി .ഇനി അവനെ ഒഴിവാക്കി രണ്ടുപേരും കൂടി തനിയെ വരുന്നതുകണ്ടാല്‍ അന്ന് ചോദ്യങ്ങള്‍ ഒന്നും ഇല്ല,അമ്മയുടെ വക  സമ്മാനം ഉറപ്പാണ്‌ .

     അന്ന് രാത്രി ഉറങ്ങാന്‍ കിടക്കുമ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ രണ്ടാളും ഒരു പ്രതിജ്ഞ ചെയ്തു.അമ്മയുടെകൈയില്‍ നിന്ന് അടികൊണ്ടാലും ഇല്ലെങ്കിലും നാളെ ഞങ്ങള്‍ മാലതി ടീച്ചറുടെ വീട്ടിലെ മൂവാണ്ടന്‍ മാങ്ങയുടെ രുചി അറിയും .

       പിറ്റേന്ന് നേരം വെളുത്തപ്പോള്‍ ഒരു അത്ഭുതം നടന്നു .രോഗി ഇചിച്ച പാല് വൈദ്യന്‍ കല്പിച്ചപോലെ രകെഷിനു ഭയങ്കര വയറ്റിളക്കം .ഞങ്ങളുടെ ശാപം കൊണ്ടാണോ എന്നൊന്നും അറിയില്ല രാവിലെ രാകേഷിന്റെ അമ്മ ഞങ്ങളുടെ അമ്മയോട് വേലി തലക്കല്‍ നിന്ന്   അവനു സുഖമില്ലാതെ ഇരിക്കുകയാണ് എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ,ഞങ്ങളുടെ മനസ്സില്‍ ഒരുപാട് പഴുത്ത മൂവാണ്ടന്‍  മാങ്ങകള്‍ ഒന്നിച്ചു പൊട്ടി ചാറ് ചുണ്ടിലൂടെ താഴേക്കു ഒഴുകി വന്നു .വായിലൂറി വന്ന വെള്ളം നുണച്ച് ഇറക്കികൊണ്ട്‌ ഞങള്‍ സ്കൂളിലേക്ക് പുറപെട്ടു .

       ഒരു പുതിയ ആശയം നമ്മുടെ ജീവിതത്തെ എങ്ങനെ മാറ്റിമറിക്കും എന്ന് എനിക്ക് അന്നാണ് മനസിലായത് .അന്നുമുതല്‍ എനിക്ക് ഏട്ടനോട് ഒരു ബഹുമാനം തോന്നാന്‍ തുടങ്ങി .ചേട്ടനാര് അനിയനാര് എന്ന് പറഞ്ഞു തല്ലുകൂടിയിരുന്ന ഞങ്ങള്‍ അന്നുമുതല്‍ സുഹൃത്തുക്കള്‍ ആയി .ഞാന്‍ അക്കരെ അക്കരെ അക്കരെയിലെ ശ്രീനിവാസനെ പോലെ ചേട്ടന്റെ ദാസനകാന്‍ തയ്യാറായി .

    അണ്ണാന്‍ കാരിയതാണോ അതോ മനുഷ്യന്‍ കാരിയതാണോ എന്ന് കണ്ടുപിടിക്കാന്‍ പ്രത്യേഗിച്ച് വഴിയൊന്നും ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട് ഞങ്ങള്‍ അന്ന് രക്ഷപെട്ടു .ഞങ്ങള്‍ ഈ കണ്ടുപിടുത്തം ശരിക്കും ആഘോഷിച്ചു .പിന്നീട് പലപ്പോഴും രകേഷിനു വയറിളകാന്‍ തുടങ്ങി .മാസത്തില്‍ ഒന്നോ രണ്ടോ തവണ വച്ച് രകേഷിനു വയറിളകും .അവന്റെ അമ്മ മകന് എന്തോ മറാ രോഗമാണ് എന്ന് കരുതി ആശുപത്രിയില്‍ കൊണ്ടുപോകും .വീട്ടില്‍ അലക്കാന്‍ വാങ്ങുന്ന സോപ്പ് പൊടി കുറച്ചു കുറഞ്ഞു എന്നല്ലാതെ ഈ പരിപാടികൊണ്ട് വേറെ കുഴപ്പം ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല .രാകേഷിനെ കൊണ്ട് ഒരു ഗ്ലാസ് സ്കാഷു കുടിപ്പിക്കണം എന്നുള്ളതാണ് ആകെ ഒരു ബുദ്ധിമുട്ട് .

ആരും ഒന്നും മോഷ്ടിചിട്ടില്ലെങ്കിലും നാട്ടിലെ പഴങ്ങള്‍ എല്ലാം പഴുത്തു ചീഞ്ഞു വീഴാന്‍ തുടങ്ങി .വീഴുന്ന പഴങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ കാംബൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല .എല്ലാം ഏതോ കിളി തിന്നു പോയികൊണ്ടിരുന്നു.

എല്ലാം വളരെ നന്നായി പോയികൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള്‍ ഒരു ദിവസം രാകേഷ് ഞങ്ങളുടെ പരിപാടി കണ്ടുപിടിച്ചു .അന്ന് അവനു കൊടുത്ത സോപ്പുപൊടി കുറഞ്ഞുപോയി എന്ന് തോന്നുന്നു ,രാവിലെ ലീവെടുത്ത അവന്‍ ഉച്ചക്ക് സ്കൂളില്‍ വന്നു .ഇതറിയാതെ പതിവുപോലെ ഞങ്ങള്‍ രണ്ടാളും വേട്ടക്കിറങ്ങി .ഞങ്ങള്‍ അറിയാതെ അവന്‍ ഞങ്ങളെ പിന്തുടര്‍ന്നു.വിളഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്ന കൊക്കൊകായ പൊട്ടിക്കാതെ കൊക്കോ എടുക്കുന്ന വിദ്യ അവന്‍ ഒളിഞ്ഞു നിന്നു കണ്ടു .വൈകീട്ട് വീട്ടില്‍ വന്നു എല്ലാം അമ്മയോട് മണിമണിയായി പറഞ്ഞുകൊടുത്തു .

എല്ലാം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞങ്ങളുടെ തുടയില്‍ രണ്ടു പോള്ളിയപാടുകള്‍ മാത്രം ബാക്കിയായി .വീട്ടില്‍ കറിക്കരിയുന്ന കത്തിയുടെ കൂര്‍ത്ത അറ്റം താഴെക്കണോ മേലേക്കാണോ വളഞ്ഞിരിക്കുന്നത് എന്ന് ഞങ്ങളുടെ തുടയില്‍ നോക്കിയാല്‍ മനസിലാകും .

പിന്നെ രകേഷിനു വയറിളകിയിട്ടില്ല .അവന്‍ ഞങ്ങളുടെ വീട്ടില്‍ നിന്ന് സ്കാഷു കുടിക്കുന്ന പരിപാടി നിര്‍ത്തി .നാട്ടിലെ എല്ലാ മരങ്ങളിലും കാമ്പുള്ള കായകള്‍ ഉണ്ടാകാന്‍ തുടങ്ങി .മൂന്നുപേരും കൂടി വീണ്ടും സ്കൂളിലേക്ക് യാത്രയായി.ഇനി പുതിയൊരു തന്ത്രം കിട്ടുന്നത് വരെ കുറച്ചുകാലം ഈ ശുധന്റെ കൂടെ ഇങ്ങനെ ...

ആരോ മെല്‍ബിയെ പുറകില്‍ നിന്നും വിളിച്ചു .മെല്‍ബി തിരിഞ്ഞു നോക്കി .
അടുത്ത വീട്ടിലെ തോമസ് ചേട്ടന്റെ മകന്‍ റോയ് .അവന്‍ വെറുതെ കുശലം
ചോദിക്കാന്‍ വേണ്ടി വിളിച്ചതാണ് .അവനോടു ഒന്നും രണ്ടും പറഞ്ഞു മെല്‍ബി
തടിയൂരി .കാരണം മെല്‍ബി തിരക്കിലാണ് ,നാളെ മെല്‍ബി യുടെ കല്യാണമാണ് .
പള്ളിയില്‍ ചെന്ന് അച്ഛനെ കണ്ടു നാളത്തെ കാര്യം ഒന്നുകൂടി ഓര്‍മിപ്പിക്കാന്‍
മെല്‍ബി പള്ളിയിലേക്ക് ഇറങ്ങിയതാണ് .മെല്‍ബി പാടവരമ്പത്ത് കൂടെ നീട്ടി
പിടിച്ചു നടന്നു .

അമ്മ ഞെട്ടി ഉണര്‍ന്നു .
ഞാന്‍ അമ്മയോട് ചോദിച്ചു ,"അമ്മ ഇന്നലെ ഉറങ്ങിയില്ലേ ?"

              നേരം ഇരുട്ടും തോറും എനിക്ക് ഉള്ളില്‍ പേടി തോന്നാന്‍ തുടങ്ങി .പുറത്തെ പോലെ തന്നെ കണ്ണിലും മനസിലും എല്ലാം ഇരുട്ട് വന്നു നിറയുന്നത് പോലെ .ഒപ്പം കുറേശെ പനിയും   തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട് .നേരം ഏകദേശം പത്ത് മണി ആയി കാണും .എല്ലാവരും ഉറക്കത്തിലേക്കു വീണുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു .പക്ഷെ എനിക്ക് ഉറങ്ങാന്‍ സാധിക്കുന്നില്ല .ഒരു തരം ഭയം മനസിനെ പിടികൂടിയിരിക്കുന്നു .എന്റെ അസുഖത്തെ കുറിച്ചുള്ള ആകുലതകള്‍ മനസിലേക്ക് കേറി വന്നു .എന്ത് തരം  പനിയാണ് എനിക്ക് .ഇനി ഇതിനു മരുന്ന് കണ്ടു പിടിചീട്ടു വേണ്ടി വരുമോ എന്റെ അസുഖം മാറാന്‍?കൂടുതല്‍ ആലോചിക്കും തോറും എനിക്ക് കണ്ണടക്കാന്‍ തന്നെ ഭയമായി .ഇരുട്ടില്‍ ഞാന്‍ എന്നരൂപം അലിഞ്ഞു അലിഞ്ഞു ഇല്ലതകുന്നതുപോലെ ഒരു തോന്നല്‍ .ഒരു പക്ഷെ ഇതെന്റെ അവസാനത്തെ രാത്രിയായേക്കാം.നാളെ നേരം വെളുക്കുമ്പോള്‍ ഈ ബെഡില്‍ എന്റെ ശരീരം മാത്രമേ ഉണ്ടാകൂ .ഇങ്ങനെ  അറിയാതെ  ഓരോ ചിതകള്‍ മനസ്സിലേക്ക് കയറി വന്നു .
മരണത്തെ  കുറിച്ച് ഓര്‍ത്തപ്പോള്‍ എനിക്ക് ജീവിക്കാന്‍ കൊതി തോന്നി .ഇങ്ങനെ തട്ടി പോകാന്‍ ആയിരുനെങ്കില്‍ എന്തിനു ഇത്ര കഷ്ടപ്പെട്ട് പഠിച്ചു ,ജോലി ചെയ്തു ജീവിക്കുന്നു .ഒരേ സമയം എനിക്ക് ജീവിതത്തോട് കൊതിയും വെറുപ്പും തോന്നി .മരണത്തിനും ജീവിതത്തിനും ഇടയില്‍ ഒരു നൂല്‍ പാലത്തില്‍ എന്നാ പോലെ മനസ്സ് ആടികളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു .
         പെട്ടന്നാണ് എന്റെ മനസ്സിലേക്ക് ഒരു വാചകം കടന്നു വന്നത് ,"let 's  hope for the best ".ഞാന്‍  രണ്ടുമൂന്ന് തവണ ഈ വാചകം മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞു .ഇപ്പൊ മനസ്സിന് കുറച്ചു ധൈര്യം കിട്ടിയപോലെ തോന്നി .ഈ വാചകം നല്ല പരിചയം ഉണ്ടല്ലോ ,എവിടെയോ കേട്ട് മറന്നത് പോലെ , ഞാന്‍ ആലോചിച്ചു നോക്കി.
       ക്രൈസസ് വന്നു ജോലി പോയപ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ സുഹൃത്തുക്കള്‍  പരസ്പരം ആശ്വസിപ്പിക്കാന്‍ വേണ്ടി കണ്ടു പിടിച്ച technic ആണ്  ഈ വാചകം .ആരാണ് ആദ്യം ഇത് പറഞ്ഞത് എന്നറിയില്ല ,പക്ഷെ നിരാശയില്‍ മുങ്ങിയ ഞങ്ങള്‍ക്ക് മുന്നേറാനുള്ള കറുത്ത് തന്നത് ഈ വാചകമാണ് . ഞാന്‍ എന്റെ മനസിനോട് പറഞ്ഞു ,don't  worry ,  let 's  hope for the best .ഇരുട്ടില്‍ ഞാന്‍ ധൈര്യപൂരവം  കണ്ണുകള്‍ അടച്ചു ഉറങ്ങാന്‍ കിടന്നു ."let 's  hope for the best ."

മലയാള സിനിമയില്‍ അധികം കാണാത്ത പ്രവണതയാണ് കഥ തന്നെ നായകനാകുന്ന 

സിനിമകള്‍ .ട്രാഫിക്‌ അത്തരമൊരു മാറ്റത്തിന്റെ ആരംഭം ആയി തീരട്ടെ എന്ന് ആദ്യം 

തന്നെ ആശംസിക്കുന്നു .മുന്‍നിര നായകന്മാരുടെ സഹായമില്ലാതെ മലയാളത്തില്‍ 

നല്ലൊരു ചിത്രമെടുക്കാനുള്ള ,പലരുടെയും പാളി പോയ ശ്രമങ്ങല്‍ക്കൊടുവില്‍  അവസാനം

ഇതാ ഒരു നല്ല ചിത്രം .ഇത്തരം ഒരു ഉദ്യമത്തിന് ധൈര്യം കാണിച്ച Rajesh Pillai ,  
Bobby-Sanjay ടീമിന് എല്ലാവിധ അഭിനന്ദനങ്ങളും .ഇതിന്റെ കഥയെ കുറിച്ച് ഈ 
ആസ്വാദന കുറിപ്പില്‍ ഞാന്‍  അധികം പരാമര്‍ശിക്കുന്നില്ല ,കാരണം സിനിമ 
കാണുമ്പോഴുള്ള രസം നേരത്തെ കഥ പറഞ്ഞു കളയേണ്ടല്ലോ എന്ന് കരുതുയാണ് .

      ഒരു നായകനില്‍ ഒതുങ്ങി നില്‍ക്കാതെ കഥയ്ക്ക് ആവശ്യമായ രീതിയില്‍ 
കഥാപാത്രങ്ങളെ ഉപയോഗിക്കുന്നതില്‍ തിരകഥ കൃത്തുക്കളും സംവിധായകനും 

ഒരുപോലെ വിജയിച്ചിരിക്കുന്നു .കഥ പറയുന്ന ടീതിയില്‍ കൊണ്ടുവന്ന പുതുമകളും വളരെ

ആകര്‍ഷകമായിരുന്നു .എഡിറ്റിംഗ്   ആയാലും ക്യാമറ ആയാലും മിതമായ രീതിയില്‍ 
ഉപയോഗിക്കേണ്ടത് എങ്ങനെ എന്ന് മനസിലാക്കാന്‍ പല മലയാള സിനിമ
സംവിധായകരുംട്രാഫിക്‌ കണ്ടു പഠിക്കുന്നത് നല്ലതാണു .

ശ്രീനിവാസന്‍,വിനീത് ശ്രീനിവാസന്‍ ,സായി കുമാര്‍ ,അസിഫ് അലി ,കുഞ്ചാക്കോ 
ബോബന്‍,റഹ്മാന്‍ , സന്ധ്യ ,രമ്യ നമ്പീശന്‍ ,ലെന ,നാമിതാ ...എന്നിങ്ങനെ 
അഭിനേതാക്കളുടെ ഒരു നീണ്ട നിര തന്നെ ഉണ്ട് ഈ ചിത്രത്തില്‍  .ഇതില്‍ കുറച്ചു
തിളങ്ങി നില്‍ക്കുന്നത് ശ്രീനിവാസന്‍ ,അനൂപ്‌ മേനോന്‍ ,കുഞ്ചാക്കോ ബോബന്‍
എന്നിവരുടെ പ്രകടനമാണ് .കഥയില്‍ രണ്ട് ആക്സിടെന്റ്സ് നടക്കുന്നുണ്ട് ,രണ്ടും
ചിത്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നത് മലയാള സിനിമ ഇന്നുവരെ കാണാത്ത perfection -ല്‍ ആണ്
(not like flying pazhassiraja ).ആദ്യത്തെ  ആക്സിടെന്റില്‍ തിയറ്ററിലെ മൊത്തം
ശ്വാസവും ഒരു നിമിഷത്തേക്ക് നിലച്ചുപോയി എന്ന് പറയേണ്ടി വന്നതില്‍
അതിശയോക്തി ഒന്നും ഇല്ല .അനാവശ്യമായ രണ്ട് പാട്ടുകള്‍ ഈ സിനിമയില്‍
ഉള്‍പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത് എന്തിനാണ് എന്ന്  മനസിലായില്ല .സിനിമകണ്ട്‌
ഇറങ്ങിയ ആരും ഇതിനകത്ത് രണ്ട് പാട്ട് ഉള്ളതായി ഓര്‍മിക്കും എന്ന്
തോന്നുന്നില്ല .പാട്ട് ശ്രദ്ധിക്കാ പെട്ടില്ലെങ്കിലും മെജോ ജോസെഫിന്റെ bgm
നന്നായിരുന്നു .ചിത്രത്തിന് ആവശ്യമായ emotions create ചെയുന്നതില്‍
bgm വിജയിച്ചു .high angle ,low angle,follow ഇത്തരം വിക്രിയാസ്
ഒന്നും ഇല്ലാതെ thrilling ആയ ഒരു സ്റ്റോറി എങ്ങനെ പ്രസന്റ് ചെയ്യാം
എന്ന് സംവിധായന്‍ ട്രാഫിക്‌ -ലൂടെ  കാണിച്ച് തരുന്നു .

          ഈ ചിത്രത്തിന്റെ ഒരു പോരായ്മ അല്ല പ്രത്യേഗത ഈ ചിത്രം രഞ്ജിത്ത്
ശങ്കറിന്റെ passenger സഞ്ചരിച്ച വഴിയിലൂടെ തന്നെ വ്യത്യസ്തമായി, എന്നാല്‍
passenger-നേക്കാള്‍ മനോഹരമായി സഞ്ചരിക്കുന്നു എന്നതാണ് .denzel washington
നായകനായ taking of pelham 123 ,naseeruddin sha നായകനായ
A wednesday എന്നീ ചിത്രങ്ങള്‍ വാര്‍ത്തെടുത്ത അതെ അച്ചിലാണ്‌ ട്രാഫിക്കും
വാര്‍ത്തെടുതിരിക്കുന്നത് പടം കണ്ടുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോള്‍ എനിക്ക് അറിയാതെ
തോന്നി പോയി .passenger ,cocktail ,traffic ...ഇതുപോലെ കാണാന്‍ കൊള്ളാവുന്ന
സിനിമകള്‍ മലയാളത്തില്‍ ഇനിയും ഉണ്ടാകട്ടെ എന്ന് ആശംസിച്ചുകൊണ്ട് നിര്‍ത്തുന്നു.
എന്‍റെ Rating :8 /10